Tafelstuk

Conversation piece

Het tafelstuk zelf kan uitnodigen tot gesprek, natuurlijk over wat er te zien is, maar ook, als uitnodiging om erover te praten, en hoe we met elkaar praten.

Verouderd of eeuwigheidswaarde?
Mooi is het bezoek aan een veilinghuis, waar er spullen in gesealde zakjes wachten op herwaardering. De spullen kennen hun geschiedenis, hebben feesten en partijen meegemaakt, en zo prachtig, ze worden nu opnieuw bezien en krijgen een fris hergebruik.

Wanneer is iets verouderd, gaat het niet meer mee?
Dat vraag ik me af, en, als iets al ‘zijn tijd heeft gehad’, kan er dan toch nog een moment van eventuele herwaardering komen?
We zien mooi en vaak genoeg een revival… Het is weer in de mode.

Het papier is licht,
van kleur en van gewicht,
het is sterk door de behangplak, maar ook kwetsbaar door de mogelijke verkleuring ervan in de toekomst (ondanks uv-lak of de opstelling ervan op een niet te lichte plek).
De keuze voor het gebruiken van papier heeft eigenlijk z’n tijdelijkheid al in zich.
In mijn tafelstukken hangen gevonden dingen, als in een collage gekozen om hun vorm of om hun kleur; van mij krijgen ze in dit verzamelstuk weer herwaardering.

The centrepiece itself can initiate a dialogue, naturally about what there is to see, but also, as an invitation to talk about it, and how we talk to one another.

Outdated or timeless?
It’s nice visiting an auction room, where sealed objects are waiting to be re-valued. These objects have history, experienced celebrations and parties, and are so beautiful, once again they are reconsidered and get a fresh use.

When something is outdated, will it last any longer?
I wonder about this, and, if something has ‘had their time’, can’t it still be possible its moment of value will come again?
Thankfully, we still see revivals… It’s in fashion again.

The paper is light,
the colour and weight,
it’s sturdy because of wallpaper glue, but also vulnerable due to the discolouration in its future (despite UV varnish or placing it in a place where it’s not too bright).
The choice of use of paper actually already has its impermanence in it.
In my centrepieces, hang found objects, as a collage chosen because of their shape or their colour; in this assemblage they get value again from me.